Makale Koleksiyonu | Uluslararası İlişkiler Bölümü
Bu koleksiyon için kalıcı URI
Güncel Gönderiler
Yayın Biometric technology and policy narratives on migration control: the case of Turkey(Işık Üniversitesi Yayınları, 2024-04-30) Karakaya Polat, RabiaThis paper analyses policy narratives on the use of biometric technology in mobile migration vehicles as a means of surveillance and control over irregular migration. Equipped with biometric control technology and appearing in random places with high migrant concentrations, these vehicles have been put into operation as effective control and surveillance tools. Drawing upon literatures on technological control, migration governance, and interpretive policy analysis (IPA), the paper demonstrates how these vehicles are deployed not only for controlling irregular migration but also for instilling a sense of control to the general public. Comparison of these mobile migration points to the ‘Go Home Van’ campaign in the UK in 2013 reveals interesting differences in their design, function, and public perception. The paper also demonstrates how new technologies enable governments to combine ‘softer’ and ‘more subtle’ approaches in migration control with more coercive measures such as detention and deportation.Yayın Turkey’s emerging dichotomy between Erbil and Sulaimaniyah, Iraqi Development Road project and the fight against the PKK(Işık Üniversitesi Yayınları, 2024-04-30) Kayhan Pusane, ÖzlemThe vast literature on Turkish foreign policy has long discussed Turkish policymakers’ policy preferences and initiatives vis-à-vis the Iraqi Kurds without making much of a distinction among various Iraqi Kurdish actors. Although Turkish political leaders built closer relations with certain Iraqi Kurdish actors than others from time to time, there has not been a major policy variation toward different political actors of Iraqi Kurdish politics until recently. However, especially from the 2017 Iraqi Kurdish independence referendum onwards, it has been possible to observe an increasing level of divergence between Turkey’s attitude and discourse vis-à-vis the Kurdistan Democratic Party (KDP) and the Patriotic Union of Kurdistan (PUK), two major political parties of the Iraqi Kurdish politics. While Turkey’s cooperation with the KDP in the struggle against the PKK has significantly increased in the past few years, Turkish officials’ uneasiness regarding the PUK ties with the outlawed Kurdistan Workers’ Party (PKK) and the People’s Protection Units (YPG) has been more and more apparent. This paper provides an account of Turkey’s changing attitude and discourse about the KDP and the PUK since 2017 within the context of the ongoing discussions about the Iraqi Dry Canal/Development Road project as well as Turkey’s fight against the PKK.Yayın Paradox of optimism: opposition coordination against autocratic incumbents in Turkey’s 2019 and 2023 elections(Routledge, 2024) Balta, Evren; Demiralp, SedaIn the 2019 local and 2023 general elections, Turkey’s opposition parties joined forces in pursuit of a common objective: to oust autocratic incumbents and democratize the political system. While they achieved noteworthy successes in 2019, replicating these gains in the 2023 presidential and parliamentary elections proved elusive. This study reveals that coordinating opposition efforts becomes more challenging during general elections, particularly when a charismatic presidential candidate, capable of fostering synergy among opposition factions and voters, is absent. Additionally, when opposition parties span the ideological spec-trum, crafting a unified campaign around a shared manifesto becomes more intricate. The resulting atmosphere of uncertainty is exacerbated further in the absence of decisive leadership. Most importantly, the research highlights a paradox: as optimism for electoral victory grows, parties become more inclined to form alliances but less willing to nominate a strong leader, due to con-cerns about power-sharing overshadowing electoral success. This paradox diminishes the chances of opposition victory.Yayın Queering conservative democracy(Turkish Policy Quarterly, 2013-12) Birdal, Mehmet SinanThe Justice and Development Party (AKP) and its official political identity of conservative democracy dominated the first decade of the new millennium in Turkey. Conservative democracy rests on a fusion of a particularistic conservative national identity with the universal principles of liberal democracy. The conservative narratives on lesbian, gay, bisexual and transgenders (LGBTs) reveal the limits of this synthesis' ability to create a deliberative democracy in Turkey, and underscore the challenges faced in recognition of LGBT demands within the conservative democratic project.Yayın Türkiye’s resolution process and its endeavor to be a regional power: prospects and constraints(Ortadoğu Araştırmaları Derneği, 2023-12-07) Kayhan Pusane, ÖzlemScholars have examined Türkiye’s Kurdish resolution or peace process (2013-2015) from various perspectives. While some works have pursued a rational choice approach and focused on the Justice and Development Party’s (AK Party’s) government’s strategic calculations vis-à-vis the PKK in initiating a peace process and maintaining it until 2015, others have analyzed Türkiye’s experience within the framework of the confict resolution scholarship. Instead, this paper’s starting point is that the 2013-2015 resolution process was not merely a policy to end an internal conflict. Still, it constituted a key aspect of the AK Party’s ongoing endeavor to turn Türkiye into a regional power. This paper places the 2013-2015 resolution process within the framework of regional and global dynamics and argues that from the mid-2000s onwards, the AK Party’s government’s eforts to put an end to the PKK terrorism and resolve the Kurdish question in Türkiye refected the policy of a middle-power country, i.e., Türkiye, to increase its power and infuence in the region instead of a mere domestic peace process. Thus, the end of the resolution process in 2015 constrained Türkiye’s potential achievements in the Middle East and beyond.Yayın What do Keloğlan stories say about masculine anxieties and reclaiming masculinity?(Routledge, 2022-09-02) Demiralp, SedaKeloğlan stories deliver an anti-patriarchal message. The stories interpreted in this article narrate the male ego’s journey of individuation through an engagement with repressed psychic content, particularly the “shadow.” This allows the emergence of mature masculinity in the form of the “trickster” type. Keloğlan stories present a humble, but powerful, masculinity and show that, while patriarchy has a long and cross-cultural history, so does discontent with it. Scholarship on masculinity remains focused on European-origin tales, but the Keloğlan stories show that feminist views of masculinity are not foreign to Anatolian folklore.Yayın “Biraderler rejimi”nden “zorba biraderin rejimi”ne: otoriter sağ popülizm, liberal demokrasi ve toplumsal cinsiyet(Rasim Özgür DÖNMEZ, 2023-06-13) Demiralp, Seda; Sayan Cengiz, FeydaOtoriter sağ popülizmin yükselişinde, anti-feminist ve reaksiyoner söylem ve politikaların etkili olduğu, sağ popülist liderlerin siyasi iletişim ve üsluplarında da erkeklik vurgusunun yoğunluğu, popülizme toplumsal cinsiyet perspektifinden bakan araştırmacıların sıklıkla vurguladığı bir nokta olagelmiştir. Bu çalışma, otoriter sağ popülist liderlerin, liberal demokrasiye itiraz ederken, neden agresif bir maskülinist söylemi merkeze aldığı sorusuna yanıt aramaktadır. Otoriter sağ popülizm, liberal demokrasinin temsil ve çoğulculuk anlayışına karşı çıkarken nasıl bir toplumsal cinsiyet tahayyülüyle hareket etmektedir? Bu soruya yanıt ararken, feminist teorinin liberal demokrasi eleştirisinden ve analitik bir araç olarak aile metaforundan, özellikle de “kardeşler arası ilişkiler” metaforundan yararlanıyoruz. Çalışmada, otoriter sağ popülizmin, halkı homojen bir yapı olarak, lideri ise halk ile yekvücut olarak kurgulayışına odaklanıyor ve farklılıklara karşı takınılan agresif tavrın temelindeki toplumsal cinsiyet tahayyüllerinin analizini sunuyoruz.Yayın Debating voter defection in Turkey(Routledge, 2023-10-20) Balta, Evren; Demiralp, Seda; Demiralp, SelvaThis study examines patterns of voter defection from Turkey’s incumbent AKP amid major economic and democratic decline. As in other electoral autocracies, defectors constitute a small but politically significant group in Turkey, where the opposition’s ability to secure a transition from authoritarianism depends on reducing the incumbent’s vote share. Based on survey data gathered in November 2021 and February 2022, we find that while the high level of partizanship among AKP voters hinders defection, persistent economic and democratic decline still reduces incumbent support. We also found that defections are higher outside of the lowest income group. Our findings have important implications for opposition strategies in electoral autocracies. Directing public debate away from identity issues to economic and democratic problems increases the likelihood of defection. In addition, offering voters clear superior alternatives decreases the cost of uncertainty that comes with change and increases the likelihood of defection.Yayın Yayın The odd tango of the islamic right and Kurdish left in Turkey: a peripheral alliance to redesign the centre?(Taylor & Francis, 2012-02-24) Demiralp, Seda[No abstract available]Yayın The Kurdish issue: can the Ak Party escape securitization?(SETA Foundation, 2008-06-01) Karakaya Polat, RabiaThe Kurdish question has been a source of domestic conflict since the inception of the Turkish Republic. It has been one of the mostly securitized issues in domestic politics. Despite the continuation of the securitizing agenda, and years of denial by the state, in the mid-1990s alternative discourses on the cultural rights of the Kurds started to emerge. The AK Party government departed from previous attitudes by repeatedly emphasizing the Kurds' right to express their culture and identity. 'I his article analyzes the developments regarding the Kurdish issue during the AK Party government and asks whether they can be seen as a desecuritization process. 'I he article argues that although there are significant signs of desecuritization, 'Turkey continues to swing between forces, agendas, and actors of securitization and desecuritization when it comes to the Kurdish issue.Yayın Civic nationalism in Turkey: a study on the political profile of Celal Bayar(Yalova Üniversitesi, 2007-12-16) Toktaş, ŞuleCelal Bayar, a prominent figure in Turkish politics who had hold various offices and positions last one being Republic Presidency, contributed to the Turkish nation-building process and took part in its various proceedings and institutions. This article discusses the views of Celal Bayar on nationalism, more specifically on Turkish nationalism. The discussion reflects on Bayar’s conception of ‘Turkish nation’, ‘national state’, ‘the Eastern question’, ‘Democrat Party nationalism’ and ‘the non-Muslim minorities’. The public speeches of him clearly point out that Celal Bayar understood and evenpromoted a type of Turkish nationalism which is very much close to civic nationalism.Yayın Internationalization of bioethics: the search for common norms of bioethics in The EU and the Council of Europe(Kocaeli Üniversitesi, 2006-12-01) Toktaş, ŞuleIn this article, the development of bioethics in one of the most scientifically developed regions of the world - Europe- is discussed with reference to the enactments in the Council of Europe and the European Union. An international effort for the creation of ethical and methodological regulations in the medical arena has started in Europe. These efforts were primarily that of the Council of Europe with the Convention of Human Rights and Biomedicine and regulations by the European Union. This study examines the internationalization of bioethics and the national aspects of norm building and decision-making in Europe that covers the political parties, the different stances taken in public debates, evolution of norms and regulations involved in the process and the policies. The questions of the transformation of classical understanding of the state in Europe and the evolution of bioethical norms are also addressed in this study. The article dwells upon the task of analyzing the attempts for common norms of bioethics in the EU and the Council of Europe in four parts. The first part discusses the formal aspects laying down the principles of bioethics in the domain of the Council of Europe and mainly focuses the Convention on Human Rights and Biomedicine. The second part moves the discussion to the European Union and generally outlines the attempts by the EU regarding bioethics and the rules of conduct upon the layer initiated by the Council of Europe. The third part draws out the future prospects in genetics and biotechnology and makes an assessment of the general trends. The fourth part makes a conclusion with a summary of the main points which were discussed through out the article.Yayın Transit and receiving countries: refugee protection policies in Belgium, Slovenia, Greece, and Turkey(Yalova Üniversitesi, 2016-06-16) Toktaş, Şule; Papadopoulou, Aspasia; Paspalanova, Mila; Vrecer, Natalija[No abstract available]Yayın Tito sonrası dönemdeki ekonomik sorunların Yugoslavya’nın parçalanmasına etkileri(Tekirdag Namik Kemal University, 2018-07-30) Çağlar, Mehmet TuranYugoslavya kuruluşundan itibaren kendine has yapısıyla, Soğuk Savaş döneminde her iki kutba da mesafeli duruşuyla ve Bağlantısızlar hareketinin öncü aktörü olmasıyla uluslararası ilişkilerin en ilgi çekici devletlerinden biri olmuştur. Fakat Soğuk Savaş sonrası hızla parçalanma sürecine giren Yugoslavya, 20. yüzyılın en büyük insani trajedilerinden birine ev sahipliği yapmıştır. Yugoslavya’nın dağılmasıyla ilgili farklı görüşler ortaya çıkmıştır. Kabaca, Yugoslavya’nın dağılmasıyla ilgili görüşler; ekonomik sebepler, tarihsel etnik nefret, milliyetçilik, kültürel sebepler, uluslararası politik sebepler, önemli siyasi figürlerin ortaya çıkışı ve kayboluşu ve imparatorluğun düşüşü yaklaşımı olarak sınıflandırılmaktadır. Bu görüşler içerisinde milliyetçiliğe yapılan vurgu ön plana çıksa da Yugoslavya’daki etno-milliyetçi akımların neden daha önce parçalanmaya sebep olmadığı ve etno-milliyetçiliğin yükselmesini etkileyen faktörlerin neler olabileceği önemli sorular olarak ön plana çıkmaktadır. Ayrıca kuruluş aşamasında Güney Slavların bir araya gelmesi gibi yine milliyetçi bir idealle inşa edilen Yugoslavya’nın farklı milliyetçi akımlar tarafından nasıl parçalandığı Yugoslavya’da yaşanan dönüşüm açısından önemli bir sorudur. Bu yüzden Yugoslavya’daki milliyetçi akımların yükselmesine sebep olan gelişmeleri tetikleyen olgu önemli bir konuma gelmektedir. Bu bağlamda da milliyetçilikle ekonomi arasındaki ilişkiye odaklanan Michael Hechter’in dahili sömürgecilik kavramı ön plana çıkmaktadır. Milliyet ve milliyetçilik gibi kavramları modern kavramlar olarak gören Hechter için milliyetçilik ile ekonomi arasında doğrudan bir ilişki bulunmaktadır. Hechter’a göre çoğu modern devlet en az iki veya daha fazla farklı kültürel gruptan oluşur. Modern devlette refah farklı bölgeler ve farklı kültürel gruplar arasında eşit dağılırsa ortak bir ulus kimliğinin inşası kolaylaşmaktadır. Fakat eğer refah, bölgeler arasında eşit dağıtılmamış ise etnik gruplar, siyasal süreçlerde daha baskın olur. Bu süreç etno-milliyetçi eğilimleri kuvvetlendirir ve etnik kimlikler, tek bir devlet çatısı altında dahi olsalar önemini korumaya devam eder. Hetcher’ın milliyetçilik yaklaşımı, hem Yugoslavya’nın kuruluşu sonrası neden ortak bir Yugoslav kimliğinin inşa edilemediğini hem de 1980’ler sonrası meydana gelen ekonomik sorunların Yugoslavya içindeki etno-milliyetçi kimlikleri nasıl kuvvetlendirdiğini göstermesi açısından önemlidir. Tarihsel olarak Yugoslavya içindeki farklı cumhuriyetler arasındaki ekonomik farklılıklar, ortak bir Yugoslav kimliğinin kuruluşunu engellemiş ve bu farklılıklar, etnik kimliklerin önemlerini korumasıyla sonuçlanmıştır. Bunun yanı sıra 1970’lerde görünür olmaya başlayan ekonomik problemler 1980 sonrası daha da ön plana çıkmıştır. Ayrıca Tito gibi Yugoslavya adına birleştirici bir figürün de ölmesi ülke içerisindeki sorunları daha da körüklemiştir. Fakat 1980’lerde iyice artan ekonomik sorunlar, farklı kimliklerin kendi milliyetçiliklerini takip etmeleriyle sonuçlanmış ve artan etno-milliyetçi akımlar, Yugoslavya’nın dağılmasının en önemli sebebi olmuştur. Bir başka ifadeyle, Hechter’in yaklaşımına uygun olarak 1980 sonrası iyice belirginleşen dış borç, işsizlik, enflasyon gibi ekonomik sorunlar derinleştikçe cumhuriyetler arasındaki ekonomik farklılıklar daha da derinleşmiş, bunun sonucunda etnik milliyetçilikler yeniden inşa edilmiş ve dışlayıcı etnik kimlikler, Yugoslavya’nın dağılmasına sebep olmuştur.Yayın Toplumsal inşacı uluslararasi ilişkiler yaklaşımına göre 1998- 2011 arası ve 2011 sonrasi Türkiye-Suriye ilişkileri(Aydin Adnan Menderes University, 2017-10-11) Çağlar, Mehmet TuranTürk Dış Politikası açısından Suriye devleti, gerek tarihsel gerek güncel boyutlarıyla önemli bir yere sahiptir. Tarih boyunca iki devlet arasındaki ilişkiler, inişli çıkışlı bir seyir izlemiş ve dönemsel dalgalanmalar, ikili ilişkileri derinden etkilemiştir. 1998’deki “Ekim Krizi” sonrası ikili ilişkiler yumuşama eğilimi göstermiş ve bu tarihten sonra taraflar arasında çok sayıda ekonomik, askeri, toplumsal ve hatta stratejik işbirliği alanları doğmuştur. 2000’lerin ilk on senesinde ortaya çıkan işbirliği sonucunda taraflar; ikili ilişkileri stratejik işbirliği, ortak kader ve “iki devlet, tek hükümet” gibi Türkiye-Suriye tarihinde daha önce hiç kullanılmamış kavramlarla tanımlamaya başlamış ve taraflar için “öteki” birer “dosta” dönüşmüştür. Taraflar arasında artan güven ve işbirliği ise 2011’de Ortadoğu’da meydana gelen Arap Baharı ile birlikte kesintiye uğramıştır. Arap Baharı çerçevesinde bugün gelinen noktada taraflar, 2000’lerin ilk on yılındaki gelişen işbirliğinin tüm kazanımlarını kaybetmiştir. 2011 sonrası taraflar arasında önemli askeri krizler meydana gelmiş, karşılıklı ekonomik yaptırımlar, ikili ekonomik ilişkileri durma noktasına getirmiş ve hatta Suriyeli mülteciler konusu gibi tarafları doğrudan ilgilendiren insani krizler meydana gelmiştir. Bütün bu süreç sonundaysa 2011 öncesi birbirlerini “dost” olarak tanımlama eğilimi gösteren iki devlet, 2011 sonrasında tıpkı 1998 “Ekim Krizi’nde” olduğu gibi “ötekini” yeniden “düşman” olarak tanımlamaya başlamıştır. İkili ilişkilerde ortaya çıkan bu dalgalanmalar sonrasında Türkiye’nin Suriye’ye karşı dış politikasını ve Türkiye-Suriye ilişkilerini bir Uluslararası İlişkiler yaklaşımı olan “toplumsal inşacılık” yaklaşımı ve toplumsal inşacılığın temel incelemeli noktaları olan fikir ve kimliklerin rolleri, yapı-fail ve ben ile öteki ilişkileri üzerinden incelemek ilgi çekici hale gelmiştir.Yayın A social democratic party in Istanbul during the post-armistice years(Suna ve İnan Kıraç Vakfı Kültür ve Sanat İşletmesi, 2022-12-31) Ülker, ErolThe future founder of the Social Democratic Party (Sosyal Demokrat Fırkası, SDF), Doctor Hasan Rıza’s (bin Esat) relationship with the socialist movement began during the Second Constitutional Period.1 A permanent member of the Medical Society, Dr. Hasan Rıza resigned from the Committee of Union and Progress (CUP) with a letter he wrote in January 1911.2 He subsequently adopted socialism, and in 1913–1914 contacted the Socialist International to inquire how to become a member of the organization.3 The SDF, however, was not established during this period, but following World War I, which ended in defeat for the Ottoman Empire. The socialist parties and groups founded at the beginning of the Second Constitutional Period could not survive in the authoritarian political atmosphere that emerged after the assassination of Mahmut Şevket Pasha in July 1913 and could only begin a reorganization process once the CUP government, which had been ruling unilaterally since January 1913, fell from power. At the end of 1918, the SDF was among the first leftist parties to emerge during this period.4 In addition to Dr. Hasan Rıza, who was listed as the leader of the party in its founding application, twelve other people are mentioned (fig. 1).Yayın Kadın hareketlerinde adaptif stratejiler: Türkiye’de kadına yönelik şiddetle mücadele örneği(Marmara Üniversitesi, 2019-12-30) Demiralp, SedaTürkiye’deki kadına yönelik şiddetle mücadele hareketinde son yıllarda stratejik adaptasyon yönteminin benimsendiği görülmektedir. Seküler ve İslami kadın hakları savunucularının koalisyonu sonucu ortaya çıkan bu hareket şiddetle mücadele taleplerini “kadın-erkek eşitliği”ni vurgulayan feminist söylem yerine mevcut hükümetin vurgu yaptığı “kadının aile içindeki önemi”ne referans yaparak adapte etmiş, yani “uyumlandırmış,” bu çerçevede kadına yönelik şiddetin aile yapısını sarstığını öne sürmüştür. Bu söylemsel uyumlandırma ve koalisyon stratejilerine ek olarak kadınların hükümet kurumlarıyla birlikte hareket etme, onları kendi yanlarına çekme yoluna gittiği, devlet kurumlarını protesto eden, çatışmacı yaklaşımların ise azaldığı görülmektedir. Malezya ve Mısır gibi Müslüman toplumlardaki kadın hakları hareketlerinin seyri incelenip karşılaştırıldığında bunlarda da son yirmi yılda benzer stratejilere yönelindiği görülmektedir. Bir başka deyişle, Müslüman “kızkardeşlerin” benzer siyasi kısıtlara ve fırsatlara benzer tepkiler verdikleri ve birbirlerinden ders alarak stratejik repertuarlarını geliştirdiklerini söyleyebiliriz.Yayın Keloğlan’dan Köse Değirmenciye: Kâmil erkekliğin inşası(Motif Yayıncılık, 2022-12-18) Demiralp, SedaBu çalışma Jungiyen bir yaklaşımla Keloğlan masallarının kamil erkekliğin inşası hakkında bize neler söylediğini inceleyecektir. Makalede “Keloğlan ve Dev Anası” ve “Keloğlan ve Köse Değirmenci” masalları Jungiyen metotla analiz edilecektir. Bu masallar bir tekamülü ya da Jungiyen tabirle bir bireyleşme sürecini betimlemektedir. Bir arada incelendiğinde masallar Keloğlan tarafından temsil edilen eril egonun bastırılmış psişik içeriği bilince getirmek ve entegre etmek suretiyle nasıl geliştiğini ve güçlendiğini aşamalarıyla ortaya koymaktadır. Jungiyen perspektife göre masallar boyunca karşılaştığımız karakterlerin tümü tek bir psişenin parçalarını oluştururlar ve bu parçaların bireyleşme sürecindeki değişimlerini temsil ederler. Bu süreç sonunda ortaya çıkan ve aslında eril egonun gelişmiş halini temsil eden “oyunbaz” arketipi, ilk bakışta olumsuz gibi görünse de işin aslı öyle değildir. “Köse değirmenci” karakteriyle en tipik formda karşımıza çıkan oyunbaz arketipi aslında espirili, spontan, pratik ve demokrat bir kişiliktir. Oyunlarının ve dalaverelerinin ardında farklı, fakat kendi içinde tutarlı bir ahlaki duruş vardır. Bu haliyle “oyunbaz” arketipi geleneksel, korkusuz, kahraman ve savaşçı erkek tipinden farklı bir erkeklik sembolüdür, fakat pek çok açıdan ondan daha üstündür. Masalın sonunda Keloğlan da başta bir düşman gibi gördüğü, kaçmaya çalıştığı ama kaçamadığı, bir türlü baş edemediği oyunbaz köse değirmenciyle dost olur. Artık tekamül tamamlanmıştır. Bu şekilde Keloğlan bize alternatif, mütevazı ama güçlü bir erkeklik modeli sunar. Aynı zamanda, Anadolu topraklarında “üst” kültürde ataerkil bir anlayış hüküm sürse de, “alt” kültürlerde ataerkil olmayan bir erilliğin yüzyıllar öncesinden beri var olduğunu göstermek suretiyle bize daha açık ve daha esnek bir Anadolu kültürünün de pencerelerini aralar.Yayın BMGK daimi üyelerinin Suriye krizine yaklaşımı: uyuşmayan talepler ve çatışan çözümler(Salim Durukoğlu, 2020-12-22) Turan, Mehmet ÇağlarMart 2011’de ülke içerisinde gösterilerle başlayan Suriye krizi, BMGK’nın daimi üyelerinin krize yaklaşımından etkilenmiştir. BM’de veto yetkisine sahip bu devletler, krize kısa zaman içerisinde müdahil olmuş fakat bu aktörlerin farklı hedefleri, krizin çözümünü engellerken hayata geçirdikleri önlemler, birbirlerini etkisizleştirmiştir. Ayrıca tarafların yaklaşımları doğrultusunda devreye soktuğu önlemler, BMGK’nın etkinliğini sınırlandırmıştır. ABD, İngiltere ve Fransa, Suriye krizinin kaynağını Suriye yönetiminin yöntemleri olarak görmüş ve krizin çözümünü Suriye’de yönetimin değişmesi olarak belirlemiştir. Diğer taraftan Rusya ve Çin, krizin kaynağını Suriye yönetiminin yanında ülke içinde şiddet uygulayan diğer aktörler olarak görmüş ve dışarıdan herhangi bir müdahaleye karşı çıkmıştır. Daimi üyelerin krize yaklaşımları taraflar arası bir denge oluştursa da zaman içerisinde ABD, İngiltere ve Fransa'nın kriz bağlamında önceliklerinin değişmesi, Rusya’nın Suriye iç savaşına katılması ve BMGK’nın Rusya ve Çin’in siyasal çözüm önerilerini desteklemesiyle birlikte Suriye krizinin tarafları arasındaki denge bozulmuş ve Çin ve Rusya’nın krize yaklaşımları ön plana çıkmıştır. Bu bağlamda bu çalışmayla BMGK’nın daimi üyelerinin Suriye krizine etkilerinin neler olduğu gösterilecektir. Ayrıca çalışmada bu aktörlerin hangi stratejileri devreye soktuğu ve bu stratejilerin küresel örgüt üzerindeki etkileri analiz edilecektir. Bu analiz için daimi üyelerin açıklamaları ve hayata geçirdiği siyasalar gösterilip BMGK’da Suriye kriziyle ilgili alınan kararlar ve bu kararların krize etkileri incelenecektir.
