Çocukluk çağı travmaları ile evlilik doyumu ilişkisinde duygu düzenleme güçlüğünün ve stresle çift olarak baş etmenin aracı rolü
Yükleniyor...
Tarih
2024-07-09
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Işık Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmanın amacı evli bireylerin çocukluk çağı travma düzeyleri ile evlilik doyumları arasındaki ilişkide duygu düzenleme güçlüğünün ve stresle çift olarak baş etme düzeyinin aracı ilişkisini ele almaktır. Bunun yanı sıra söz konusu kavramlar arasındaki ilişkileri incelemek ve farklı sosyodemografik değişkenler açısından ele almak amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmanın örneklemi yaşları 18-65 yaş aralığında değişen 37.49±10.50 ortalamaya sahip 296’sı kadın 98’i erkek olmak üzere toplam 394 evli bireyden oluşmaktadır. Çalışmada Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği, Evlilik Yaşamı Ölçeği, Duygu Düzenlemede Zorluklar Ölçeği, Stresle Çift Olarak Baş Etme Envanteri kullanılmıştır. Veri analizinde, bağımsız gruplar ttesti, tek yönlü Anova analizi, Pearson korelasyon analizi, basit doğrusal regresyon analizi ve PROCESS aracı etki analizi uygulanmıştır. Bulgular: Çalışmanın sonuçlarına göre çocukluk çağı travma düzeyleri duygu düzenleme güçlüğünü pozitif yönde; stresle çift olarak baş etme düzeyini negatif yönde yordamaktır. Çocukluk çağı travma düzeyleri ve duygu düzenleme güçlüğü evlilik doyumunu negatif yönde; stresle çift olarak baş etme düzeyi evlilik doyumunu pozitif yönde yordamaktadır. Çocukluk çağı travma düzeyleri ile evlilik doyumu arasındaki ilişkide duygu düzenleme güçlüğünün ve stresle çift olarak baş etmenin kısmi aracı rolü bulunmaktadır. Sonuç: Evli bireylerde çocukluk çağı travma düzeyleri, duygu düzenleme güçlüğü ve stresle çift olarak baş etme düzeyi, evlilik doyumunun yordayıcıları olarak bulunmuştur. Ele alınan aracı modellerde çocukluk çağı travma düzeyi ile evlilik doyumu ilişkisinin açıklanmasında duygu düzenleme güçlüğünün ve stresle çift olarak baş etmenin aracılık ettiği ortaya konmuştur.
The aim of this study is to examine the mediating relationship between difficulties in emotion regulation and the level of dyadic coping between married individuals' childhood trauma levels and marital satisfaction. In addition, it aims to examine the relationships between the concepts in question and consider them in terms of different sociodemographic variables. Method: The sample of the study consists of a total of 394 married individuals, 296 of whom are females and 98 of whom are males, with an average of 37.49±10.50, aged between 18-65. Childhood Trauma Questionnaire (CTQ33), Marital Life Scale, Difficulties in Emotion Regulation Scale and Dyadic Coping Inventory were utilized in the study. Data anaylsis involved independent samples t-test, one way Anova anaylsis, Pearson correlation anaylsis, simple linear regression anaylsis and PROCESS Macro for mediation analysis. Findings: According to the results of the study, childhood traumas positively predict emotion regulation difficulties; negatively predict dyadic coping. Childhood traumas and difficulties in emotional regulation negatively predict marital satisfaction; dyadic coping positively Predicts marital satisfaction. Difficulties in emotion regulation and dyadic coping have a partial mediator role in the relationship between childhood traumas and marital satisfaction. Conclusion: Childhood trauma, emotion regulation difficulties, and dyadic coping were found to be predictors of marital satisfaction among married individuals. In the examined mediation models, it was found that emotion regulation difficulties and dyadic coping mediate the relationship between childhood trauma levels and marital satisfaction.
The aim of this study is to examine the mediating relationship between difficulties in emotion regulation and the level of dyadic coping between married individuals' childhood trauma levels and marital satisfaction. In addition, it aims to examine the relationships between the concepts in question and consider them in terms of different sociodemographic variables. Method: The sample of the study consists of a total of 394 married individuals, 296 of whom are females and 98 of whom are males, with an average of 37.49±10.50, aged between 18-65. Childhood Trauma Questionnaire (CTQ33), Marital Life Scale, Difficulties in Emotion Regulation Scale and Dyadic Coping Inventory were utilized in the study. Data anaylsis involved independent samples t-test, one way Anova anaylsis, Pearson correlation anaylsis, simple linear regression anaylsis and PROCESS Macro for mediation analysis. Findings: According to the results of the study, childhood traumas positively predict emotion regulation difficulties; negatively predict dyadic coping. Childhood traumas and difficulties in emotional regulation negatively predict marital satisfaction; dyadic coping positively Predicts marital satisfaction. Difficulties in emotion regulation and dyadic coping have a partial mediator role in the relationship between childhood traumas and marital satisfaction. Conclusion: Childhood trauma, emotion regulation difficulties, and dyadic coping were found to be predictors of marital satisfaction among married individuals. In the examined mediation models, it was found that emotion regulation difficulties and dyadic coping mediate the relationship between childhood trauma levels and marital satisfaction.
Açıklama
Text in Turkish ; Abstract: Turkish and English
Includes bibliographical references (leaves 97-131)
xiii, 153 leaves
Includes bibliographical references (leaves 97-131)
xiii, 153 leaves
Anahtar Kelimeler
Çocukluk çağı travmaları, Evlilik doyumu, Duygu düzenleme güçlüğü, Stresle çift olarak baş etme, Childhood traumas, Marital satisfaction, Emotion regulation difficulties, Dyadic coping
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Yılmaz, S. (2024). Çocukluk çağı travmaları ile evlilik doyumu ilişkisinde duygu düzenleme güçlüğünün ve stresle çift olarak baş etmenin aracı rolü. İstanbul: Işık Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
