Post-colonial diplomacy in Palestine: navigating statehood and sovereignty in international politics

This thesis examined the complex interaction between post-colonial diplomacy, statehood aspirations, and sovereignty through the case study of Palestine. It explored how historical colonial legacies, geopolitical dynamics, and international legal frameworks have shaped the pursuit of Palestinian leadership of statehood and autonomy. Starting with the British Mandate and the Balfour Declaration, the study investigated how colonial policies and the establishment of Israel in 1948 played a role in the displacement and dissolution of the Palestinians. The thesis particularly analyzed the 1967 Six-Day War, which led to the occupation of the West Bank, Gaza, and East Jerusalem, as a critical turning point in territorial sovereignty disputes. The ways the Palestinian leadership has used diplomacy and subtle political moves to build its presence and influence internationally are discussed in this research—particularly within institutions like the United Nations and the International Court of Justice. It takes a critical look at how effective legal routes, international agreements, and key alliances have been in supporting Palestine’s pursuit of recognition and sovereignty. The research highlighted the enduring influence of colonial legacies on modern state-building efforts by situating Palestine within the broader framework of post-colonial studies. This study provided significant findings for understanding global conflicts grounded in historical injustices while contributing to debates on self-determination, sovereignty, and international law in a post-colonial world.

Bu tez, Filistin örnek olay incelemesi üzerinden post-kolonyal diplomasi, devlet olma arzuları ve egemenlik arasındaki karmaşık etkileşimi incelemiştir. Tarihsel sömürgecilik miraslarının, jeopolitik dinamiklerin ve uluslararası hukuk çerçevesinin, Filistin liderliğinin devlet olma ve özerklik arayışını nasıl şekillendirdiğini ele almıştır. Çalışma, İngiliz Mandası ve Balfour Deklarasyonu ile başlayarak, sömürge politikalarının ve 1948'de İsrail'in kurulmasının Filistinlilerin yerinden edilmesi ve dağılmasındaki rolünü araştırmıştır. Tez, özellikle 1967 Altı Gün Savaşı’nın Batı Şeria, Gazze ve Doğu Kudüs’ün işgaline yol açan etkisini, toprak egemenliği ihtilaflarında kritik bir dönüm noktası olarak analiz etmiştir. Bu analiz, Filistin liderliğinin Birleşmiş Milletler ve Uluslararası Adalet Divanı gibi uluslararası kurumsal yapıları da içeren alanlarda manevra yapmak için kullandığı mikro-politik taktikleri ve diplomatik teknikleri incelemiştir. Filistin'in tanınmasını ve egemenliğini ilerletmede ittifaklar, müzakereler ve hukuki yolların etkinliği eleştirel bir şekilde değerlendirilmiştir. Araştırma, Filistin’i post-kolonyal çalışmaların geniş çerçevesine yerleştirerek, modern devlet inşa çabaları üzerindeki sömürge miraslarının kalıcı etkisini vurgulamıştır. Bu çalışma, tarihsel adaletsizliklere dayanan küresel çatışmaları anlamada önemli bilgiler sunarken, post-kolonyal bir dünyadaki kendi kaderini tayin, egemenlik ve uluslararası hukuk konularındaki tartışmalara katkıda bulunmuştur.